လမင္းက မသာ
ေနမင္းလည္း မလာေတာ့
ၾကယ္စင္ေရာင္ေဖ်ာ့သြားတဲ့ ဘ၀က
မိုးေမွ်ာ္တဲ့ ဖားလိုမ်ိဳး
အက္ေၾကာင္းထ ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းနဲ႕
ကာရန္ပ်က္ေတးသြားကို စမ္းဆိုရင္း
အိုေဟာင္းေသာ အေမွာင္လမ္းမွာ
ပိုးစုန္းၾကဴးအေရာင္တန္းနဲ႕
လဲက်တိုင္း ျပန္စမ္းထခဲ့တယ္..။
ဒါေပမယ့္ ကံၾကမၼာက
မ်က္ႏွာသား မေပးခဲ့သလို
လက္ဗလာနဲ႕လာတဲ့ လူမိ်ဳးကို
ဘယ္သူေတြ ျမတ္နိဳးနိဳင္မွာလဲေနာ္....။
ၾကိဳးစားခဲ့တာပါပဲ
၀င္ေရာက္လာသမွ်
မုန္တိုင္းေတြ အန္တုျဖတ္ေက်ာ္ဖို႕
တက္ထိုးေလွာ္မယ္ၾကံတိုင္း
ဖ်က္ခ်ိဳးခံေနရတဲ့ ေတာင္ပံအစံုဟာ
အားကုန္လက္ပန္းက်ျမဲ
ပတ္၀န္းက်င္ဆိုတာ
ေငြဂုဏ္မာနခဲေတြေပါ့...။
က်ားနာမာန္မဲသလို
ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္ အံကိုၾကိတ္
ေ၀ဒနာေတြ မ်ိဳသိပ္ကာ
ထင္းေခြမၾကံဳတာမို႕
ေရခပ္အလာေစာင့္ရင္း
မေက်နပ္တာ မွန္ေပမယ့္
ေက်နပ္စြာ ခံယူခဲ့ပါတယ္ေလာကဓံ...။
သည္လိုနဲ႕ေပါ့ ေကာင္းကင္ယံရယ္
အပူေသာကေရာက္တိုင္း
အေမ့ကို လြမ္းတယ္
ေခၽြးတစ္ေပါက္က်တိုင္း
အေဖ့ကို သတိရတယ္
မုန္႕၀ယ္စားဖို႕ ပိုက္ဆံမရွိတဲ့အခါ
အကို႕ကို တမ္းတမိတယ္
မ်က္ရည္နဲ႕စတဲ့ ဘ၀က
ရက္ရွည္ဒဏ္ရာေတြနဲ႕
အနာဂတ္မွာ လွပနိဳင္ပါ့မလား...?
ဟူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
သက္ျပင္းရွည္ အေမာခ်
အတိတ္ဆိုတာ ...
အရိပ္သာ က်န္ခဲ့တယ္ဆိုေပမဲ့
ရင္ထဲမွာေတာ့
သိမ္ငယ္ျခင္းေတြ အနယ္ထိုင္ေနဆဲ
ေရွ့ေရးအခက္အခဲေတြက
ေတြးေလ ေဆြးစရာေကာင္းေလေပါ့...။
ဒါေပမဲ့ အေမ..အေဖ..အကိုတို႕ေရ
သင္တို႕ ေပးခဲ့ေသာ
ကၽြႏ္ုအတြက္
ရပိုင္ခြင့္ အနည္းငယ္မွ်ျဖင့္
ေလာကဓံတိုက္ပဲြမွာ
အစြမ္းကုန္ ယွဥ္ႏြဲသြားပါ့မယ္
သစၥာတရားကို သက္ေသထား၍....ေပါ့...။
သင္းကြဲငွက္
0 comments:
Post a Comment