အေဖာ္မကပ္ေပမယ့္
ၾကံဳသမွ်အရာရာ ေက်ာ္ျဖတ္ဖို႕
အသိုက္ကို ေဖာက္ထြက္ခဲ့ျခင္း
အေဖာ္ကင္းေသာ ငွက္
ေလကိုဆန္ ခြဲထြက္လို႕
ေလာကဓံရဲ႕ စီးေမ်ာမႈမွာ
တေစာင္းလိုက္ ေတာင္ပံဆန္႕တန္း
ေဘးဘီမၾကည့္ ပ်ံသန္းရင္းေပါ့
ေလျပင္းေတြ တိုက္ခက္လည္း
ငါ့ အစြမ္းနဲ႕ ငါ
ငါ့ အင္အားနဲ႕ ငါ
ဒဏ္ရာေတြကို ေဆးသိပ္ခဲ့...။
အဲဒီလိုနဲ႕
ေတေလငွက္ရဲ႕ သမိုင္းျပဇာတ္မွာ
ေျခာက္ကပ္ကပ္ရယ္သံကို အထင္ကရျပဳလို႕
လွပမႈအတိတ္ မရွိခဲ့သလို
မပီျပင္၀ိုးတ၀ါး ကႏၱာရထဲ
အိပ္ေပ်ာ္ဆဲ အကၡရာေတြသာ
ပ်ံသန္းလႈပ္ရွား သြားလာလို႕
ပိုးစားေနတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္က
အိပ္မက္ေတြမွ တေရးမနိဳးေသး
ေနာင္တသံစဥ္ေတးတစ္ပုဒ္နဲ႕
ကိုယ့္ဘာသာကို ရွယ္ယာထုက္ရင္း
ဘ၀ဆိုတာၾကီးက
ေခါင္းမက်ပန္းမက် ဆက္လက္ေရႊ႕လ်ားျမဲ...။
တခါတေလ အနင္းခံရတဲ့အခါ
ျပားသြားတာ ျပန္ဖိဖို႕ေနေနသာသာ
ခါက်ဥ္ေကာင္ မာန္ၾကီးေပမယ့္
ဟန္မခ်ိနိဳင္သလိုမ်ိဳး
မထိတထိရယ္တက္တဲ့ ကံၾကမၼာေၾကာင့္
သက္ျပင္းေမာ အသာကြယ္ခ်ကာ
လဲရာက ျပန္ထနိဳင္ဖို႕
မာန္ဟုန္ျပင္း အားတင္းခုိက္
တစ္၀ရႈလိုက္တဲ့ ေလထုထဲမွာ
ထူမယ့္လက္ေတြ ပါ..ပါရဲ႕လား....?
မသိနိဳင္ ၾကိဳမျမင္နိဳင္ျခင္းတစ္မိုးေအာက္
Question တစ္ပုဒ္နဲ႕
ေလာကဆီက အေျဖထုက္
ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိ
ဆႏၵေသြးနဲ႕ အင္အားေတြကိုေပါင္းစု
အသားကုန္ ညွစ္ေအာ္ျပီး
ေကာင္းကင္နံရံကို ပစ္ထုလိုက္တဲ့အခါ
၀ါက်တစ္ခု ေပၚထြက္လာတယ္
အဲ့ဒါက........
*ဘ၀ဆိုတာ* ဒီလိုပါပဲ...တဲ့...။
သင္းကြဲငွက္
0 comments:
Post a Comment